Pokora jest to właściwy stosunek - właściwa relacja pomiędzy nami a Bogiem. Wynika ona ze zrozumienia, że jesteśmy niczym więcej jak tylko stworzeniami. Nawet w tedy, gdy jesteśmy przez Jego łaskę wywyższeni do godności dzieci Bożych, naszą główną cechą (ona też charakteryzowała naszego Pana i Zbawiciela), powinna być pokora.
Czy pokora i bojaźń to to samo? Demony boją się Boga - posiadają pewien rodzaj bojaźni, lecz nie posiadają pokory - czyli poddania i posłuszeństwa, które jest podstawowym czynnikiem właściwej relacji pomiędzy stworzeniem a Stwórcą.
BUNT, NIEPOSŁUSZEŃSTWO I EGOIZM to strona przeciwna pokornego serca.
Nasze zachowanie jest demoniczne, gdy jesteśmy nieposłuszni (zbuntowani) JEGO woli.
Osoba pokorna jest jednocześnie osobą posłuszną Bogu, poddaną, uległą, znoszącą wszystko, co Bóg na nią zsyła.


"Przez wszystko do mnie przemawiałeś Panie. 
Przez ciemność burzy, grom i przez świtanie. 
Przez przyjacielską dłoń w zapasach z światem.
 Panie - je nie miałem głosu do odpowiedzi godnej - i milczałem."