POKUTA

Pośpiesz, pośpiesz do pokutowania, do twojego z Bogiem pojednania! Nie uspokoisz-li Boga, wiedz, że na cię przyjdzie bieda mnoga!

Niech to naprzód serce twe obaczy, że Bóg żądać śmierci twej nie raczy, ale pragnie życia twego i byś godnym był litości Jego.

Wierz mi, czas przyjemny jest do tego, byś swą duszę skłonił do dobrego, bo po śmierci nawrócenia nie masz, ani z piekła wybawienia.

Zda się tobie, pókiś jest z młodości, że używać trzeba ci marności, lecz nadzieja cię oszuka, gdy do serca nagle śmierć zapuka.

Panie Jezu, racz dla męki Twojej przyjąć duszę mą do łaski Swojej! Tobie grzechy me wyznaje i statecznym w wierze Ci zostaje.

Racz Swym Duchem serce me sprawować i w Twym posłuszeństwie je zachować, bym nadzieję w doczesności, a zbawienie potem miał w wieczności.